امروز، ما به دنبال بررسی موضوعی خواهیم بود که غالباً افرادی را که به تازگی با ارزهای دیجیتال و مفاهیم آن آشنا شدند، گیج می کند.
گاهی اوقات افراد از اصطلاح “COIN” برای اشاره به آنچه دیگران “TOKEN” می نامند و “TOKEN” برای آنچه دیگران “COIN” می نامند استفاده می‌کنند. برخی از افراد برای اشاره به کلیه دارایی‌های دیجیتالی موجود در حال حاضر از هر دو نام استفاده می‌کنند. با این حال، تفاوت‌هایی بین کوین‌ها و توکن‌ها وجود دارد و مهم است که این دو مفهوم را به درستی درک کنید.
در این راهنمای Token و Coin به بررسی اینکه چرا در این دو اصطلاح شباهت و سردرگمی بسیاری وجود دارد شروع می‌کنیم. سپس به برخی از توضیحات واقعی در خصوص سکه‌ها می پردازیم، نمونه‌هایی از کوین‌ها و توکن‌ها را برای شما شرح می‌دهم و نحوه استفاده از هر کدام را بیان می‌کنیم.
کوین چیست؟
کوین دارایی است که بومی بلاکچین خودش است. به Bitcoin و Ether فکر کنید. هر کدام از این سکه‌ها در بلاکچین اختصاصی خود وجود دارند.
بنابراین می‌توانیم بگوییم: بیت کوین بر روی بلاکچین بیت کوین واتر در بلاکچین اتریوم کار و فعالیت می‌کنند. همچنین NEO بلاکچین خود را دارد.
معاملات رمزارزها را می‌توان از یک شخص به شخص دیگر انجام داد. با این حال، هیچ سکه فیزیکی هنگام ارسال و دریافت آنها در این مبادلات جا به جا نمی‌شود. تمام سکه‌ها به عنوان داده در یک پایگاه داده عظیم جهانی وجود دارند. این پایگاه داده (یا بلاکچین) کلیه معاملات را ثبت و ردیابی می‌کند و توسط رایانه‌های سراسر جهان بررسی و تأیید می‌شود. پس مهم این است که قبل از تلاش برای درک تفاوت کوین و توکن، ابتدا بلاکچین را به درستی درک کنید.
بلاکچین سیستمی برای ثبت و ضبط داده‌ها است. این داده‌ها می‌توانند برای نمونه تراکنش‌های بانکی باشند یا اسناد مالکیت، قرارها، پیام‌های شخصی یا دیگر اطلاعات. ویژگی زنجیرهٔ بلوکی این است که کار ذخیرهٔ این داده‌ها بدون وجود یک مدیر و صاحب‌اختیار مرکزی امکان‌پذیر است و نمی‌توان با تخریب یک نقطهٔ مرکزی داده‌های ذخیره‌شده را تحریف یا نابود کرد. معروف‌ترین کاربرد زنجیرهٔ بلوکی، رمز ارز بیت‌کوین است.
برای اطلاعات بیشتر در مورد بلاکچین دو مقاله زیر را مطالعه کنید:
تفاوت میان بیت کوین و بلاکچین
همه چیز در مورد بلاکچین
کوین‌ها در مجموع برای موارد زیر استفاده می‌شوند:
برای انتقال پول
به عنوان ذخیره ارزش
به عنوان یک واحد ارزش گذاری
برای مثال از بیت کوین می توان برای پرداخت بهای کالاها و خدمات در سراسر اینترنت و همچنین در بسیاری از مکان‌های خرید در دنیای واقعی استفاده کرد.
می‌توانید آن را برای مدت زمان طولانی ذخیره کنید و مطمئن باشید که هیچ اتفاقی برای آن نمی‌افتد. بعداً می‌توانید آن را برای چیزی با ارزش و برابر عوض کنید.
کالاهایی که خریداری می‌کنید می‌توانند برپایه بیت کوین نیز قیمت گذاری شوند.
توکن چیست؟
توکن‌ها و کوین‌ها در اصل از یک تفاوت عمده برخوردارند.
توکن‌ها ارزهای دیجیتالی هستند که برعکس کوین‌ها برای خودشان بلاکچین ندارند. توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ایجاد می‌شوند. در حقیقت به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، متداول ترین پلتفرم بلاکچین برای توکن‌ها اتریوم است. توکن‌هایی که بر روی پلت فرم اتریوم ساخته می‌شوند به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند.
با این حال، موارد دیگری مانند NEO ، Tron، Binance و… وجود دارد. در حالی که همانطور که در بالا ذکر شد، توکن‌های موجود در پلتفرم اتریوم به عنوان توکن‌های ERC-20 شناخته می‌شوند، NEO از توکن‌هایی که به عنوان توکن‌های NEP-5 معروف هستند استفاده می‌کند و هرکسی می‌تواند توکن دلخواه خود را در یکی از این سیستم عامل‌ها ایجاد کند.
توکن‌ها چگونه ایجاد می‌شود؟
در حقیقت، برای ایجاد توکن به طور شگفت آوری توانایی فنی کمی لازم است. البته نباید آن را به یک تازه وارد بسیار مبتدی توصیه کرد، اما برای کسی که کمی تجربه برنامه نویسی دارد، می‌تواند گزینه‌ی بسیار کاربردی و مناسبی باشد. هرچند که به توسعه دهنده نیاز دارد که برخی از سکه‌های بومی را برای بلاکچینی که توکن در آن ایجاد شده است، صرف کند.
به عنوان مثال، اگر توکن در شبکه اتریوم در حال ایجاد است، سازنده باید مقداری Ether خرج کند تا استخراج کنندگان شبکه بتوانند تراکنش (ایجاد) توکن را تأیید کنند.
مهم است که به یاد داشته باشید که هزینه‌ها برای همه معاملات توکن در یک بلاکچین باید پرداخت شود، نه فقط ایجاد توکن. بنابراین، هر برنامه ساخته شده بر روی اتریوم باید از سکه‌های Ether برای انتقال توکن‌های خاص برنامه از یک کاربر به کاربر دیگر یا بین برنامه و کاربر استفاده کند. این همان دلیلی است که معاملات کوین برای حفظ امنیت نیاز به پرداخت کارمزد به امنیت دهندگان شبکه دارد.
هدف ایجاد توکن‌ها چیست؟
بیشتر توکن‌ها برای استفاده، در برنامه‌های غیرمتمرکز یا dApp وجود دارند. وقتی توسعه دهندگان در حال ایجاد توکن خود هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چند واحد می‌خواهند ایجاد کنند و این توکن‌های جدید هنگام ایجاد ارسال می‌شوند. آنها مقداری ارز دیجیتالی بومی را در بلاکچینی که در این مرحله، توکن ایجاد می‌کنند پرداخت می‌کنند.
پس از ایجاد، از توکن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های برنامه‌ای که برای آن طراحی شده‌اند استفاده می‌شود.
به عنوان مثال، Musicoin توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی‌های مختلف بستر Musicoin را می‌دهد. این می‌تواند تماشای یک ویدیو موسیقی یا پخش مستقیم آهنگ باشد.
برخی از توکن‌ها با هدف کاملاً متفاوت ایجاد می‌شوند برای مثال نمایش یک چیز فیزیکی. بگذارید برای نمونه بگوییم که شما می‌خواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. اما از نظر فیزیکی امکان اینکه خانه خود را در این قرارداد هوشمند قرار دهید وجود ندارد بنابراین، در عوض، می‌توانید از توکنی استفاده کنید که نشان دهنده و نمادی از خانه‌ی شما باشد.
WPR)) مثال خوبی از توکن است که نمایانگر یک توکن جایگزین یک موجودی فیزیکی است. پروژه WePower یک dApp است که به کاربران اجازه می‌دهد با استفاده از قراردادهای هوشمند برق را در بلاکچین خریداری کنن و یا بفروشند. یعنی توکن (WPR) مقدار مشخصی از انرژی را نشان می‌دهد.
یک مزیت بزرگ برای ایجاد یک توکن
از آنجا که توسعه دهندگان dApp و توکن نیازی به ایجاد بلاکچین شخصی خود ندارد، این امر باعث صرفه جویی در وقت و منابع آنها می‌شود. آنها ضمن بهره‌مندی از امنیت بلاکچین بومی، می‌توانند با کاربردهای خود از ویژگی‌های ارز دیجیتال استفاده کنند.
زمان تنها چیزی نیست که باعث صرفه جویی در این فرآیند می‌شود. اگر آنها تصمیم بگیرند تا بلاکچین و سکه خود را به جای dApp و توکن ایجاد کنند، برای تأیید معاملات خود نیز نیاز به ماینرها پیدا می‌کنند.
برای ایجاد یک بلاکچین قوی که قابل هک و حمله نباشد، به ماینرهای بسیاری نیاز است. این منطقی است که بسیاری از کامپیوترها روی یک بلاکچین مشترک کار کنند که چندین برنامه می‌توانند (به جای اینکه هزاران بلاکچین ضعیف و متمرکز وجود داشته باشد) در آنها اجرا شوند. این موضوع فقط یک پروسه بسیار طولانی‌تر نیست، بلکه بسیار گران‌تر است.
نتیجه گیری
اکنون وقتی کسی از اصطلاحات “کوین” دیجیتال و “توکن” دیجیتال استفاده می‌کند باید متوجه شویم که منظور چیست. حال شما باید تعریف ساده هر دو یعنی کوین و توکن را بدانید برای جمع بندی در اصل کوین‌ها بومی بلاکچین خودشان هستند. در حالی که توکن‌ها بر روی بلاکچین‌های دیگر مانند اتریوم ، NEO و… سوار شده‌اند.
همچنین در کاربرد کوین‌ها اغلب به عنوان پول استفاده می‌شوند. با این حال، برخی از سکه‌ها کاربردهای دیگری نیز دارند. این موارد شامل استفاده برای پرداخت کامزد برنامه‌های کاربردی، استفاده به عنوان سهام برای تأیید معامله در شبکه یا استفاده برای پرداخت کارمزد‌های معاملات بین افراد.
در همین بین، توکن‌ها هدف دیگری دارند. اگر آنها برای استفاده در dApp ایجاد شده باشند، هدف آنها به خود برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، آنها برای ویژگی‌هایی مانند حق رأی دادن استفاده می‌شوند. در موارد دیگر، توکن‌ها برای معاملات انجام شده در dApp (مانند Civic) یا پاداش دادن به کاربران مانند تخفیف و… (مانند Binance) استفاده می‌شوند.
